Take Five - Een onnavolgbare melodie die swingt en meesleept met zijn unieke 5/4 maat

“Take Five”, een jazzstandard geschreven door de legendarische Paul Desmond voor het Dave Brubeck Quartet, is een tijdloze klassieker die generaties heeft betoverd. Met zijn kenmerkende melodie in een ongewone 5/4 maat en een hypnotiserende saxofoonsolo van Desmond, heeft dit nummer een blijvende indruk achtergelaten op de jazzwereld en daarbuiten.

De oorsprong van “Take Five” ligt in het jaar 1959, toen het Dave Brubeck Quartet op tournee was door collegecampussen. Het idee voor de melodie kwam Desmond ter ore tijdens een pauze tussen concerten. Hij begon te experimenteren met verschillende ritmische structuren en kwam uit bij de ongebruikelijke 5/4 maat, die destijds nog zelden werd gebruikt in jazzmuziek.

Het nummer werd voor het eerst opgenomen op het album “Time Out” dat in 1960 uitkwam. Dit baanbrekende album bevatte een reeks experimentele nummers met ongewone tijdsignaturen, waaronder “Blue Rondo à la Turk” en “Strange Meadow Lark”.

“Take Five” werd echter snel het meest populaire nummer van de plaat en groeide uit tot een wereldwijde hit. Het is een meesterwerk van improvisatie en melodie die zowel toegankelijk als uitdagend is voor luisteraars. De saxofoonmelodie, met zijn herkenbare opbouw in vijf maten, blijft lang in het geheugen hangen.

De solo’s van Desmond en Brubeck complementeren elkaar perfect. Desmonds saxofoon klinkt melancholisch en elegant, terwijl Brubecks piano spel energiek en ritmisch is. Joe Morello, de drummer van het kwartet, demonstreert zijn virtuoze techniek met complexe polyritmes die de 5/4 maat ondersteunen.

Het succes van “Take Five” heeft bijgedragen aan de populariteit van jazz in de jaren zestig. Het nummer werd gebruikt in talloze films en televisieseries, en het werd gecoverd door een groot aantal artiesten, waaronder Ella Fitzgerald, Miles Davis, en The Rolling Stones.

De musici achter “Take Five”:

Dave Brubeck, de pianist en bandleider van het kwartet, was een pionier in de wereld van de jazz. Hij experimenteerde met verschillende tijdsignaturen en ritmische structuren, wat hem een unieke geluid bezorgde.

Paul Desmond, de saxofonist die de melodie van “Take Five” schreef, was bekend om zijn lyrische spel en verfijnde improvisaties. Zijn toon was zacht en melancholisch, wat perfect paste bij de sfeer van het nummer.

Joe Morello, de drummer, was een meester in polyritmiek. Hij kon complexe ritmische patronen spelen die de ongewone maat van “Take Five” ondersteunden.

Eugene Wright, de bassist, droeg bij aan de solide grondtoon van het nummer. Zijn rijke baslijnen vulden de ruimte tussen de melodie en de solo’s.

Het unieke karakter van “Take Five”:

• De 5/4 maat: Dit ongewone tijdsignature zorgt voor een swingende, hypnotiserende groove die ongebruikelijk is in jazzmuziek.
• De saxofoonmelodie: De melodie van Desmond is zowel simpel als ingewikkeld. Hij is herkenbaar en blijft lang in het geheugen hangen.
• De improvisaties: Zowel Desmond als Brubeck tonen hun virtuoze improvisatietalent met prachtige solo’s die de spanning opbouwen en vervolgens weer af laten zakken.

“Take Five” is meer dan alleen een jazznummer. Het is een tijdloos meesterwerk dat de grenzen van het genre heeft verlegd en generaties heeft geïnspireerd. Het blijft tot op de dag van vandaag populair, en wordt gespeeld door musici over de hele wereld. De unieke combinatie van ritme, melodie en improvisatie maakt “Take Five” tot een onvergetelijke muzikale ervaring.